به نام خدا


سلام
بسیار اتفاق می افته که والدین احساس می کنند هر چه بیشتر با بچه هاشون در مورد خواسته هاشون صحبت می کنند کمتر نتیجه می گیرند انگار اصلا فرزندشون سعی می کنه مخالف نظر اونا رفتار کنه . این مساله یک مشکل بزرگه و اگر جلوش گرفته نشه خطر بسیار بزرگی این فرزند و خانواده رو تهدید می کنه . این مساله در خانواده های مذهبی هم خیلی اتفاق می افته .

وقتی چنین مشکلی پیش میاد یعنی والدین محبوبیتشون رو پیش بچه از دست داده اند و فرزندشون برای حرف اونها و حتی برای ناراحت شدنشون ارزش قائل نیست . و این می تونه بسیار خطرناک باشه چون چنین بچه ای بدلیل اینکه دلبستگیش هر روز نسبت به والدین کم میشه به محض اینکه جاذبه ای از خارج خونه مثلا از طرف دوستان یا رسانه ها و غیره احساس کنه سریع به طرف اونها کشیده میشه و شما خوب می دونید امروزه جاذبه های دیگری که فرزند ما رو شکار کنند کم نیستند . پس باید والدین بجای هر کار دیگه ای سعی کنند محبوبیت از دست رفتشون رو دوباره پیدا کنند . من اینجا بطور مختصر مطالبی در مورد این مساله خدمتتون عرض می کنم اگر سوالی باقی موند در قسمت نظرات بپرسید به لطف خدا پاسخ خواهم داد.

ابتدا باید یک نکته رو به یاد داشته باشیم :

اینکه ما حتما لازم نیست محبوب ترین فرد برای فرزندمون باشیم ولی می تونیم به افکارش جهت بدیم تا بهترین افراد رو بعنوان الگو و محبوب خودش انتخاب کنه ولی به هر حال باید خودمون برای فرزندمون وجهه خوبی داشته باشیم تا بتونیم به فکرش جهت بدیم .

برای اینکه محبوب فرزندمون باشیم توجه به چند نکته لازمه :

1- احترام گذاشتن شما نسبت به همسرتون باعث محبوبیت خودتون و همسرتون می شه پس بیشترین احترام رو باید نسبت به همدیگه داشته باشید . این مساله در اسلام هم خیلی تاکید شده و به مرد دستور داده شده به همسرش احترام بگذارد و به زن هم تاکید فراوان شده که احترام بسیار زیادی برای مرد قائل شود .

2- به فرزند  احترام بگذارید . طبیعی است که کسی که به انسان احترام می گذارد برایش محبوب است .

توجه به این نکته خیلی مهمه که احترام شما به فرزندشامل احترام به وسایل و دوستان و هر چیزی که متعلق به اوست می شه و اگر شما مثلا به دوست فرزندتون بی احترامی کنید از منزلت شما پیش فرزندتون کاسته می شه .
در ضمن باید هر چه سن فرزند شما بیشتر میشه میزان احترام شما به شخصیت و همچنین افکار او هم بیشتر باشه . ممکنه عمل فرزند شما از نظر شما بسیار غلط باشه اما شما نباید در مرحله اول او رو تخریب کنید بلکه باید سعی کنید نظرش رو جویا بشید و اگر دیدید اشتباهه راهنماییش کنید تا نظر درست رو انتخاب کنه .

3- سعی کنید میزان امرو نهی شما در خانه کم باشه .

چه نسبت به همسر و چه نسبت به فرزند . اگر شما زیاد امر و نهی کنید باعث می شه تخلف از حرف شما زیاد بشه و خود بخود منزلتتون پایین بیاد.

این مساله در احکام اسلامی هم رعایت شده خداوند متعال به ما توان زیادی داده ولی امر و نهیی که کرده نسبت به توان ما خیلی کمه و اگر قرار بود هر چیزی را که دوست داشت برای ما واجب می کرد زندگیمون خیلی سخت می شد . ولی خدا طوری بشر رو تربیت می کنه که اگر به همین تکالیف عمل کنه اونوقت خودش دنبال بقیه خوبیها می ره .

4- عکس العمل شما نسبت به هر کار بدی نباید صورت بگیره . وقتی هر کار بدی انجام شد شما سریع و تند موضع گرفتید اونوقت اثر حرف شما کم می شه .;کلا تنبیه و تشویق رو باید در جای خودش مصرف کرد اگر زیاد بشه تاثیرش کم می شه .

5- تحقیر و مقایسه کردن فرزند با دیگر افراد مطلقا ممنوع . این کار سم مهلکه .

6- با فرزندتون زیاد بازی کنید . طبیعیه که آدم کسانی رو که باهاشون لحظات خوبی رو سپری می کنه دوست داره پس شما هم باید یکی از اون افراد باشید .

7. توقع شما از فرزند به اندازه توانش باشه .

8- مقدار تماشای تلویزیون و موسیقی رو تو خانه تون کم کنید چون این وسایل افکار فرزند شما رو پر می کنه و کم کم از شما دور می شه . البته دقت داشته باشید که این کار با امر و نهی میسر نمیشه . اولا سعی کنید از همون اول کودکی طوری فرزندتون رو پرورش بدید که کمتر دنبال تلویزیون باشه و این می طلبه که خودتون هم همینطور باشید . بعد از اون هم باید سعی کنید تا جایی که میشه برای اون جایگزین مناسبی قرار بدید . بازیهای مختلف و سالم و شرکت دادن فرزندتون در برنامه های ورزشی و فرهنگی سالم و بردنش به مکانهای مفید مثل مسجد و جلسات مذهبی و برنامه های کتابخانی با جاذبه های مختلف می تونه به شما در این امر کمک کنه .

9- سخاوتمند باشید در حدیث داریم که سخاوت محبت افراد رو جذب می کنه .

10- گاهی فرزندتون رو در آغوش بگیرید و به او ابراز محبت کنید و سعی کنید تماس بدنی شما و رابطه کلامیتون با فرزندتون کم نشه

11- به فرزندتون فرصت فکر کردن , تصمیم گرفتن , ابراز احساسات کردن , حرف زدن و اشتباه کردن بدید.
فرزند ما احتیاج داره که خودش تصمیم بگیره . ممکنه این تصمیمش اشتباه هم باشه . سعی کنید در تصمیمات کوچیک و کم خطرش جلوی اشتباهش رو به زور نگیرید . اجازه بدید فرزند شما به تصمیم اشتباهش البته اگر خطر زیادی نداره عمل کنه و سرش به سنگ بخوره . زمانی که می بینه شما برای فکر او ارزش قائل شدید و به او اجازه دادید به نظر خودش عمل کنه و با عمل خودش ضرر دیده برای فکر شما ارزش بیشتری قائل خواهد شد . البته این که چه چیزی خطر زیادی داره و چه چیزی خطر کم تشخیصش با شماست اما باید در این مسائل دقیق باشید .

پاره شدن لباس و خراب شدن دفتر یک ضرر کوچکه اما منحرف شدن یک خطر بزرگه . سعی کنید در مسائل کوچک کمتر به او امر و نهی کنید تا در مسائل بزرگتر بیشتر به حرف شما گوش بده.

مطمئن باشید اگر شما چنین کارهایی رو برای فرزندتون نکنید هر جای دیگری که چنین حسی رو پیدا بکنه به همون سمت کشیده خواهد شد